Η ΑΕΠ-ΕΑΑΚ παρουσιάζει....

ΑΠΟ ΤΟ ΟΧΙ… ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ

Ο
ι φετινές φοιτητικές εκλογές διεξάγονται σε ένα πολύ διαφορετικό τοπίο σε σχέση με τις περσινές. Από τον περσινό Μάη μέχρι αυτή τη στιγμή, ο λαός έχει φορτωθεί στις πλάτες του ακόμη ένα μνημόνιο, παρά την μεσολάβηση ενός επεισοδιακού δημοψηφίσματος τον Ιούλιο, στο οποίο καταδίκασε με συντριπτικό τρόπο  τη μνημονιακή πολιτική. Οι αντιφάσεις της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ τον ίδιο καιρό πέρυσι, έπαψαν να υπάρχουν οριστικά μετά την επιλογή να υποκύψει στην πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ, μετατρέποντας ένα ιστορικό ΟΧΙ της γενιάς μας και όλου του λαού, σε ταπεινωτικό ΝΑΙ. Η συνειδητή απουσία εναλλακτικού σχεδίου, η οποία συνέβαλε σε αυτή την εξέλιξη, οδήγησε λίγο καιρό αργότερα στην επανεκλογή του εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτέμβρη, όντας πια μνημονιακό κόμμα.
Η εφαρμογή ενός τρίτου μνημονίου μέσα σε 6 χρόνια και μάλιστα από μία στα λόγια «αριστερή» κυβέρνηση, πέρα από την απογοήτευση σε ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας, φέρνει διαρκώς νέα μέτρα λιτότητας και εξαθλίωσης του ελληνικού λαού. Η ψήφιση του νέου ασφαλιστικού και φορολογικού νομοσχεδίου, αποτελεί ένα ακόμα επεισόδιο του μνημονιακού σήριαλ.  Ουσιαστικά πρόκειται για την πιο μεγάλη επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας, γιατί  όχι μόνο ανοίγει την πόρτα στην ιδιωτική ασφάλιση και κόβει τις συντάξεις των παππούδων μας, αλλά παράλληλα οδηγεί τη νεολαία στην ανασφάλιστη και επισφαλή εργασία, στην ανεργία και τη μετανάστευση.


Μέσα σε όλα όσα ζούμε το τελευταίο διάστημα, έρχεται να προστεθεί και το ζήτημα του προσφυγικού. Ο πόλεμος, η ακραία φτώχια και η εξαθλίωση που υπάρχουν σε χώρες της Μέσης Ανατολής, όπως η Συρία, εξαιτίας  των επεμβάσεων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ, καθώς και η δράση του ισλαμοφασιστικού ISIS, οδήγησαν μαζικά κύματα ανθρώπων στην αναζήτηση καλύτερης τύχης στην Ευρώπη. Αντίθετα με την αντιμετώπιση των μεγάλων προσφυγικών ροών από τις επίσημες ηγεσίες των ευρωπαϊκών κρατών με φράχτες, πνιγμούς, στοίβαγμα στα hot-spots και κλειστά σύνορα, μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού έδειξαν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους.
Δεν πρέπει να συνηθίσουμε στην απογοήτευση!  Οι μαζικές αντιδράσεις απέναντι στο ασφαλιστικό, οι αγροτικές κινητοποιήσεις, η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες θα πρέπει να συνδεθούν με το μεγάλο ΟΧΙ της νεολαίας τον Ιούλιο και να ταράξουν και πάλι τα νερά, ανατρέποντας συνολικά την πολιτική που διαλύει το μέλλον μας.
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ:
ΤΟ «ΚΟΛΛΕΓΙΟ» ΜΠΑΖΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ
Η κατάσταση που διαμορφώθηκε εντός του ελληνικού πανεπιστημίου τα τελευταία χρόνια, στόχευε σε μεγάλο βαθμό στο να συνηθίσει η νεολαία την παραπάνω κατάσταση ανασφάλειας, φόβου και τυφλής αποδοχής των συνθηκών στην αγορά εργασίας. Έτσι, όχι απλά χτυπήθηκε ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας του πανεπιστημίου, αλλά εντάθηκε και η κατεύθυνση αυταρχικοποίησης του, τόσο με την έλλειψη δημοκρατίας στο εσωτερικό του, όσο και με την εντατικοποίηση της καθημερινότητας των φοιτητών. Έτσι προς επιβεβαίωση των παραπάνω, τη φετινή ακαδημαϊκή χρονιά στο Πα.Μακ. ήρθαμε αντιμέτωποι με μια σειρά από γεγονότα που θα προσπαθήσουμε να συνοψίσουμε παρακάτω.
1.       Υποχρηματοδότηση του πανεπιστημίου και της φοιτητικής μέριμνας. Δε χρειάζεται να πολυλογήσει κανείς για να περιγράψει πως έχει το πράγμα. Η κατάσταση με τη λέσχη φέτος ξεπέρασε κάθε όριο, μιας και από αυτούς που το ίδιο το υπουργείο και το πανεπιστήμιο διακρίνουν ως «δικαιούχους», μόλις οι μισοί σχεδόν πήραν την πολυπόθητη κάρτα σίτισης -2000 στους 4000 περίπου- ενώ αν δεν ήσουν ειδική κατηγορία κάρτα δεν έπαιρνες. Έτσι η έλλειψη πόρων και το καθεστώς εργολαβίας του Χούτου οδήγησαν και φέτος να επωμίζονται το βάρος της σίτισης τους, οι ίδιοι οι φοιτητές. Παρόμοιο και χειρότερο σκηνικό και στις εστίες, όπου έχουν την δυνατότητα να διαμείνουν λιγότεροι από 200 φοιτητές με τα πλέον αυστηρά κριτήρια. Πρόβλημα παραμένει στο ΠΑΜΑΚ η ανεπάρκεια υλικοτεχνικών υποδομών και του αριθμού και του μεγέθους των αμφιθεάτρων. Παρά τις ανακοινώσεις για δήθεν άμεση επίλυση, το πρόβλημα μέχρι στιγμής επιχειρείται να λυθεί στο πόδι επεκτείνοντας τις ώρες διδασκαλίας από τις 8 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ και χωρίς κανείς να μιλά για την αναγκαιότητα γενναίας χρηματοδότησης του πανεπιστημίου.

2.       Αυταρχικοποίηση- Διαπλοκή και έλλειψη Δημοκρατίας στο ΠΑΜΑΚ. Η λειτουργία του συλλόγου φοιτητών καθώς και ο τρόπος λήψης αποφάσεων για σημαντικά ζητήματα του πανεπιστημίου, αποτελούν εδώ χρόνια πρόβλημα για τη δημοκρατία εντός του ΠΑΜΑΚ. Ωστόσο η συμπεριφορά ενός και μόνο ανθρώπου, του πρύτανη του πανεπιστημίου Αχιλλέα Ζαπράνη, φέτος ξεπέρασε κάθε όριο. Ήταν ο ίδιος που μήνυσε φοιτητές, μέλη της ΑΕΠ-ΕΑΑΚ, για την διεξαγωγή πάρτυ που είχε μάλιστα και χαρακτήρα οικονομικής ενίσχυσης στους πρόσφυγες, ήταν ο ίδιος που μπλόκαρε για 2η συνεχόμενη χρονιά την προσπάθεια διεξαγωγής Γενικής Συνέλευσης, κόβοντας το ρεύμα στο Αμφιθέατρο Τελετών, ήταν αυτός που αξιοποίησε το θεσμικό του ρόλο ως πρύτανης, για να εξυπηρετήσει κεντρικοπολιτικά συμφέροντα, οργανώνοντας τις συγκεντρώσεις υπέρ του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα και παίζοντας πολιτικά παιχνίδια ακόμα και για το ζήτημα του προσφυγικού. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινείται και η συμπεριφορά διάφορων καθηγητών του ΠΑΜΑΚ, που απειλούνε με μηνύσεις και ουσιαστικά ποινικοποιούν την πολιτική δράση των φοιτητών.


3.       Εντατικοποίηση και αλλαγή των προγραμμάτων σπουδών. Τέλος δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην προσπάθεια αλλαγής των όρων και του ρυθμού σπουδών. Χαρακτηριστικά, πέρα από τη γενική κατεύθυνση για περισσότερες  υποχρεωτικές εργασίες και προόδους, διακρίνεται μια κατεύθυνση για ριζικότερη αλλαγή στα προγράμματα σπουδών, με αξιοσημείωτο παράδειγμα αυτό του τμήματος του Οικονομικού και εισαγωγή μαθημάτων-αλυσίδων σε αυτό. Όλες αυτές οι αλλαγές καθώς και η αυταρχικοποίηση που αναφέραμε παραπάνω, σε αυτό στοχεύουν. Στο να γίνει κατανοητό ότι ένας φοιτητής έχει αποκλειστική υποχρέωση τα μαθήματα και τις εργασίες του και οτιδήποτε άλλο, ας πούμε πολιτικής, πολιτιστικής ή κοινωνικής φύσης, δεν πρέπει να τον πολυνοιάζει. Απόδειξη αποτελεί η έλλειψη πολιτιστικών ομάδων, π.χ. κινηματογραφική ομάδα, εδώ και πολλά χρόνια στο ΠΑΜΑΚ κατεύθυνση την οποία πρέπει όλη μαζί να αντιπαλέψουμε.
Παρότι τα παραπάνω σε μεγάλο βαθμό επηρεάζουν την καθημερινότητα πολλών φοιτητών, πολλές φορές επικρατεί η λογική του «τι με νοιάζει εμένα», «δε μπορούμε να κάνουμε και κάτι», «δε θέλω να μπλέξω με τα «κόμματα» στη σχολή» και άλλα παρόμοια. Για μας, η δημοκρατική έκφραση κάθε φοιτητή, η διεκδίκηση για δωρεάν σπουδές αλλά και η αναζήτηση συνολικά μιας καλύτερης προοπτικής δε μπορούν να μας αφήνουν αδιάφορους! Μπροστά μάλιστα και στη ψήφιση ενός νέου νομοσχεδίου για την Παιδεία, ο Σύλλογος μας οφείλει να έχει όχι μόνο τοποθέτηση αλλά και σαφές στίγμα κινητοποίησης απέναντι στο νομοσχέδιο Φίλη που έρχεται να εγγυηθεί την συνέχιση των παραπάνω.
ΓΥΡΝΑΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΗ ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.
ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΥΣ!

Δε βλέπουν όλοι όμως έτσι τα πράγματα. Λίγο παρατηρητικότητα θέλει για να δει κανείς ένα ολόκληρο μηχανισμό «αναπαραγωγής» παρατάξεων όχι και με τον πιο …πολιτικό τρόπο. Από την πρώτη στιγμή που πατάει κάποιος στο ΠΑΜΑΚ, θα βρεθεί κάποιος για να του προσφέρει «βοήθεια» στην εγγραφή του, όπως και «παρέα» τις πρώτες αμήχανες εβδομάδες των μαθημάτων. Στη συνέχεια στήνεται το «πάρε-δώσε» με τις σημειώσεις και τα sms στην εξεταστική, λίγο αργότερα και η υπόσχεση για ένα φοβερό και τρομερό πιστοποιητικό παρακολούθησης μιας εκδήλωσης. Έτσι, η συνεχόμενη ανά τα χρόνια λειτουργία του παραπάνω μοτίβου «αναπαραγωγής» έχει δημιουργήσει ένα καθεστώς αυτοδυναμίας σε κάθε φοιτητικές εκλογές της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, που έρχεται να ζητήσει και αυτήν την εποχή, την εξαργύρωση όσων «προσέφερε» μέσα στη χρονιά.
Καλό θα ήταν βέβαια να εξετάσουμε πως πραγματικά δρα η ΔΑΠ.  Τόσα χρόνια πρώτη και αυτοδύναμη, αλλά από πράξεις… μόνο λόγια. Τη φετινή χρονιά δεν έχουν αναδείξει κανένα πρόβλημα που αφορά τους φοιτητές, όπως η σίτιση, οι αλλαγές στα προγράμματα σπουδών και η αυταρχικοποίηση του πανεπιστημίου. Αντ’ αυτού, σε συνεργασία με την πρυτανεία, προσπάθησε να μπλοκάρει κάθε προσπάθεια των φοιτητών να συζητήσουν για αυτά τα ζητήματα. Είναι η νεολαία του ΝΑΙ σε όλα τα μνημόνια, που δε δίστασε να καπηλευτεί  το όνομα του συλλόγου για να υποστηρίξει αυτή της τη θέση στο δημοψήφισμα.
Η ΠΑΣΠ από την άλλη, αποδεικνύει και με τη φετινή παρουσία της ότι δε μπορεί να συμβάλει στην ανασυγκρότηση της κατάστασης στο ΠΑΜΑΚ. Αν και το διακηρύσσει, δεν έρχεται και δε συμβάλλει ποτέ στις προσπάθειες για Γενική Συνέλευση. Είναι εμφανές πως δεν εκπροσωπεί κανένα ρεύμα εντός του συλλόγου και στις φετινές φοιτητικές εκλογές πρέπει να αντικρίσει  ποσοστά αντίστοιχα με το κόμμα της, το ΠΑΣΟΚ...

ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΜΕΤΩΠΙΚΟ ΙΣΧΥΡΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ!
Από τη δικιά μας πλευρά, επιδιώκουμε να ξεπεράσουμε τον κατακερματισμό και την διάσπαση της Αριστεράς, όχι ως αυτοσκοπό αλλά με κριτήριο να ζωντανέψουν οι Φοιτητικοί Σύλλογοι και η νεολαία να ξαναβγεί στο προσκήνιο απέναντι στις πολιτικές που την καταστρέφουν. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και η απόφαση των σχημάτων ΕΑΑΚ να συνεργαστούν και να συγκροτήσουν ενωτικά ψηφοδέλτια αγώνα με την ΑΡ.ΕΝ και το ΑΡ.ΔΙ.Ν.  σε όλη την Ελλάδα!
Εμείς αποφεύγουμε τη λάσπη και το φετίχ της ενδοαριστερής αντιπαράθεσης, όπως επέλεξε η ΠΚΣ να κάνει όλο το προηγούμενο διάστημα και συνεχίζουμε να την καλούμε να πάρει θέση για τα κρίσιμα ζητήματα όχι μόνο σε κεντρικοπολιτικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο καθημερινότητας (π.χ. στάση Πρυτανεία, αλυσίδες, αυθαιρεσία καθηγητών, συμμετοχή και τουλάχιστον στήριξη στις Γ.Σ.) με σκοπό να χτυπήσουμε από κοινού την αυτοδυναμία της ΔΑΠ. Η συσπείρωση των δυνάμεων της Αριστεράς σίγουρα όμως, πρέπει να βρεθεί απέναντι από το νεοσύστατο BLOCO, παράταξη της ν. ΣΥΡΙΖΑ, που μόνο στόχο έχει να πείσει ότι η κυβέρνηση έχει και λίγο …αριστερό προφίλ και άρα υπό αυτήν την έννοια πρέπει να δεχτεί εξ αρχής την αποστροφή όλων των φοιτητών!

Στο ΠΑΜΑΚ στήριξη του ανεξάρτητου ενωτικού αριστερού πόλου που προσπαθεί να οικοδομήσει η ΑΕΠ-ΕΑΑΚ και των ανοιχτών ενωτικών ψηφοδελτίων αγώνα που συγκροτεί σε κάθε τμήμα, είναι στήριξη της αριστερής ριζοσπαστικής δύναμης που μπορεί να τα βάλει με τη ΔΑΠ, να αρθρώνει λόγο για ότι συμβαίνει ή επιχειρείται στα κρυφά να συμβεί, να ενημερώνει και να προσπαθεί να συγκροτεί μαζικές κινήσεις εντός των φοιτητικών αμφιθεάτρων αλλά και έξω από αυτά.
Παλεύουμε για ένα πανεπιστήμιο ζωντανό, όχι «μιας χρήσης» μόνο για το μάθημα, ζωντανό με τους αγώνες, την κοινωνικοποίηση και την αλληλεγγύη εντός του. Σε δύσκολους καιρούς, εκεί που η
τυφλή μεταβίβαση κομματικής γραμμής έχει γίνει συνήθεια, και η οικονομική εξάρτηση κανόνας, παλεύουμε να αποδείξουμε ότι ένα ανεξάρτητο σχήμα από κόμματα, καθηγητικό κατεστημένο και χρηματοδότηση όχι απλά μπορεί να υπάρχει αλλά καταφέρνει και να δημιουργεί τις συνθήκες εκείνες για την ενεργοποίηση όλο και περισσότερων φοιτητών στην κατεύθυνση για ένα δημόσιο-δωρεάν και δημοκρατικό πανεπιστήμιο.




Στήριξη της ΑΕΠ-ΕΑΑΚ είναι  στήριξη της ανατρεπτικής αριστεράς που παλεύει και ζητά όχι απλά την ψήφο του κάθε φοιτητή και φοιτήτριας αλλά την ενεργή στήριξη όλων για να ξεκινήσει μια νέα, εντελώς διαφορετική ημέρα την 18η Μάη, για να σταλεί και ισχυρό μήνυμα αλλαγής και νέου ξεκινήματος για μια γενιά που θέλει τη μάχη της προοπτικής της να την κερδίσει!!
18 ΜΑΗ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΠΑΜΑΚ
ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΕΠ-ΕΑΑΚ

Σχόλια