ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΚΕΦΑΛΙ !

Σίγουρα, τις τελευταίες εβδομάδες υπήρχαν αρκετές εξελίξεις. Η εξεταστική με άλλη κυβέρνηση ξεκίνησε και με άλλη τελείωσε. Δεν ξέρουμε ποιά ήταν πιο …γούρικη για την επιτυχία στην εξέταση των μαθημάτων, αλλά σίγουρα αυτή η πολιτική εξέλιξη έρχεται να σημάνει μια διαφορετική κατάσταση τόσο για τα εκτός του πανεπιστημίου πράγματα, όσο και για τα εντός.

Κατ’ αρχάς, τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, καταδεικνύουν με έντονο τρόπο τις διεργασίες στην ελληνική κοινωνία όλη τη τελευταία 5ετία. Είναι πέρα για πέρα θετικό, το γεγονός ότι καταδικάστηκαν τα κόμματα που με σκληρό τρόπο οδήγησαν την ελληνική κοινωνία  σε τεράστια ποσοστά ανεργίας, το δημόσιο πλούτο σε ξεπούλημα, πολλούς νέους ανθρώπους αναγκαστικά στο εξωτερικό. Αν και παρέμεινε σε σημαντικά ποσοστά η φασιστική Χρυσή Αυγή, η αλλαγή του πολιτικού χάρτη, με την ανάδειξη ενός κόμματος της Αριστεράς  ως πρώτο, με παράλληλη συνολική άνοδο και άλλων κομματιών της, οδηγεί ένα ποσοστό άνω του 43%, να κοιτάζει προς τα αριστερά και λίγο έως πολύ, να αναζητεί με ελπίδα διέξοδο από την κρίση σε μια τέτοια κατεύθυνση.

Ο τροχός γύρισε λοιπόν, αν και παραμένει ανοιχτό ερώτημα το κατά πόσο αυτή η πρώτη καταδίκη της λιτότητας από τον ελληνικό λαό θα μπορέσει να φτάσει μέχρι τέλους και να σημάνει και μια πραγματική αλλαγή στην καθημερινότητα του. Κατά τη γνώμη μας, καθοριστικός παράγοντας είναι  το να ξαναβγεί ο ίδιος ο κόσμος και ιδίως η νεολαία στο προσκήνιο, να διεκδικήσει την άρση όλων αυτών των μέτρων που μας οδήγησαν ως εδώ και να αποκρούσει στην πράξη τους εκβιασμούς που γίνονται από την ΕΚΤ, τους …«εταίρους» μας ή το ΔΝΤ, πιέζοντας και την κυβέρνηση να ακολουθήσει ανάλογη πολιτική, μακριά από νέους επώδυνους συμβιβασμούς και μέτρα λιτοτητας.

Για να αλλάξει το τοπίο στο πανεπιστήμιο!

Οι νέες αυτές συνθήκες σε κεντρικό επίπεδο δημιουργούν φυσικά και νέες αναγκαιότητες και ευθύνες στο χώρο του πανεπιστημίου. Ενός χώρου που πολεμήθηκε σκληρά από τις νομοθετικές ρυθμίσεις του 2011 με το νόμο Διαμαντοπούλου και τις φετινές διαγραφές φοιτητών, μέχρι την υποχρηματοδότηση, τον αυταρχισμό, την υποβάθμιση των πτυχίων.

Και σε αυτό το τοπίο επίθεσης, υπάρχει αναγκαιότητα για αντεπίθεση με ανασυγκρότηση του Φοιτητικού μας Συλλόγου, των διεκδικήσεων μέσα από αυτόν και των διαδικασιών του. Το επόμενο διάστημα πρέπει όλοι οι φοιτητές να διεκδικήσουμε και να εγγυηθούμε ότι:

·         Θα σταματήσει να υπάρχει η απειλή της διαγραφής και του ν+2 πάνω από το κεφάλι μας.
·         Δε θα περάσει ο Οργανισμός λειτουργίας του ΠΑΜΑΚ (που για να μην ξεχνιόμαστε φέρνει υποχρεωτικές δηλώσεις μαθημάτων με ποινή αν δεν δώσουμε μάθημα που δηλώσαμε, security κ.α.), για τον οποίο από την αρχή της χρονιάς υπάρχει γενική κατακραυγή από μεγάλη μερίδα φοιτητών.
·         Θα σταματήσει ο αυταρχικός τρόπος διοίκησης των πανεπιστημίων, χωρίς καμιά συμμετοχή φοιτητών σε οποιαδήποτε απόφαση μέχρι τώρα- Θα καταργηθούν τα Συμβούλια Ιδρύματος- Να κατοχυρωθεί εκ νέου το άσυλο.
·         Το πανεπιστήμιο μπορεί να λειτουργήσει με επαρκή προσωπικό, χρηματοδότηση και χώρους (που και στην αρχή αυτού του εξαμήνου επανέρχεται ως πρόβλημα)

Βασικό σημείο λοιπόν, είναι να καταλάβουμε ότι από την πρωτοβουλία και ενεργητικότητα όλων μας, μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα και να απαιτήσουμε στην ουσία συνολικότερη αλλαγή στο πανεπιστήμιο, με την ανατροπή των νόμων που ψηφίστηκαν γι’ αυτό την τελευταία πενταετία (π.χ. νόμος Διαμαντοπούλου) αλλά και με διεκδίκηση μικρότερων πραγμάτων στις ίδιες μας τις σχολές. (όχι στα μαζικά «κοψίματα» σε μαθήματα, όχι στον παραλογισμό των «αλυσίδων» σε μαθήματα π.χ. στο Οικονομικό κ.α.).

Αυτό περνά μέσα και από την καταδίκη λογικών πλήρους απαξίωσης του πολιτικού διαλόγου ή και αντιπαράθεσης εντός του ΠΑΜΑΚ, που ΔΑΠ και ΠΑΣΠ προωθούν μέσα από μια διαδικασία συνδιαλλαγής με τους φοιτητές (σημειώσεις, sms με απαντήσεις στην εξεταστική σε όσους θέλουν να προσεγγίσουν κτλ). Χρειάζεται να ακολουθήσουμε ένα δρόμο που δε θα κοιτάζει το προσωπικό βόλεμα αλλά θα είναι πιο συλλογικός, πολιτικής αναζήτησης και δράσης μέσα από έναν ενεργό Φοιτητικό Σύλλογο με δημοκρατικές Γενικές Συνελεύσεις και διαδικασίες γενικότερα.


Δεν είναι η ώρα για επανάπαυση και αναμονή. Τους επόμενους μήνες ίσως κριθούν πολλά για την πορεία της δικιά μας γενιάς. Για τον αν η παρατεταμένη κατάσταση ανεργίας και μετανάστευσης θα συνεχιστεί, ή θα τολμήσουμε να ζήσουμε αλλιώς κάνοντας κουμάντο στον τόπο μας. Αρχίζοντας από μικρές νίκες στο πανεπιστήμιο και κυνηγώντας μεγαλύτερες ας φανούμε αντάξιοι της εποχής! 

Σχόλια