Μα τι έμεινε πίσω;

Και ξάφνου επιστροφή στην πραγματικότητα. Για να μπεις στο αμφιθέατρο δεν χρειάζεται να προσπεράσεις μια ζούγκλα από αφίσες. Δεν ηχούν τα τύμπανα της …«αυτοδυναμίας», τα τραπεζάκια των παρατάξεων μοιάζουν πιο άδεια, τα χαλιά τα μαζέψανε- ήρθαν και οι ζέστες. Ω ναι! Οι φοιτητικές εκλογές τέλειωσαν!

Έτσι λοιπόν βασικό ερώτημα αποτελεί το τι «γεύση» άφησε αυτή η εκλογική αναμέτρηση. Από τη μια αφήνει εικόνες εκλογικού πανηγυριού, αφήνει τον αντίλαλο εκείνων των φοιτητών που έβριζαν για το μέχρι που θα φτάσει η αφισοκόλληση, αφήνει αναμνήσεις για το μέχρι που μπορεί να πάει η ΔΑΠίτισσα τον ψηφοφόρο για να τον σιγουρέψει..(μέχρι το παραβάν σωστά!) . Αφήνει την εντύπωση πως ένας μηχανισμός που δουλεύει ασταμάτητα από τις εγγραφές μέχρι τις εκλογές, βασιζόμενος στα πάρτυ, στις σημειώσεις, στην «προσφορά» παρέας -μα σπανίως στην πολιτική ζύμωση- μπορεί να παράγει ακόμη «αυτοδυναμίες». Αφήνει τις χειρότερες, τουλάχιστον όσον αφορά τη διοργάνωση της ημέρας διεξαγωγής τους, φοιτητικές εκλογές τα τελευταία χρόνια στο Πα.Μακ. , με αρκετά λάθη εκ μέρους των «αυτόκλητων» διοργανωτών (την ΔΑΠ-ΝΔΦΚ μιας και δεν αφήνει κανέναν άλλον να συμμετέχει στη διοργάνωση της διαδικασίας).  

Από την άλλη όμως αφήνει και μια άλλη γεύση. Εικόνες φοιτητών που δεν πρόκειται να «χωνέψουν» καμιά αυτοδυναμία. Που βλέπουν τον Σαμαρά την επόμενη των φοιτητικών εκλογών στα γραφεία της ΔΑΠ να κάνει χαρούμενος δηλώσεις και αντιλαμβάνονται πως τελικά κάθε πολιτική μάχη εντός των σχολών , ακόμη και η εκλογική, έχει νόημα.

Η άνοδος της Αριστεράς πανελλαδικά (14,5% κατέγραψαν τα σχήματα ΕΑΑΚ) εκφράζει αναζήτηση και ανησυχία. Το ίδιο και η μεγάλη πτώση σε απόλυτο της ΔΑΠ και η συντριβή της ΠΑΣΠ που ενισχύουν την ολοένα και μεγαλύτερη κατακραυγή στις κυβερνητικές παρατάξεις. Το ίδιο αν και σε τελείως διαφορετικές συνθήκες εκφράζει και η άνοδος τόσο της ΑΕΠ-ΕΑΑΚ όσο και της ΠΚΣ στο Πα.Μακ.

Προκύπτουν όμως και αναγκαιότητες, βασική εκ των οποίων είναι το να πάρει μορφή αυτή η αναζήτηση και η ανησυχία. Το να γίνουν ακόμη πιο τολμηρά βήματα για την λειτουργία του Συλλόγου στη βάση των συμφερόντων όλων μας, με διαδικασίες Συνελεύσεων και αγωνιστικών αποφάσεων. Η ατζέντα για το επόμενο διάστημα αναμένεται γεμάτη… Διαγραφές φοιτητών, εσωτερικός κανονισμός στο Πα.Μακ. , νέες συγχωνεύσεις τμημάτων, ένταση της υποχρηματοδότησης. Ορίζονται μάλιστα σε φόντο σημαντικών πολιτικών εξελίξεων και κεντρικών εκλογικών αναμετρήσεων.

Για να μείνει όντως κάτι πίσω λοιπόν, πέρα από εικόνες, αναμνήσεις και ποσοστά το επόμενο διάστημα πρέπει να είναι και γεμάτη η ατζέντα των απαντήσεων εκ μέρους μας. Με προσπάθεια για να διαμορφωθεί μια άλλη κατάσταση στο Σύλλογο,  στην καθημερινή οντότητα του και όχι μόνο στην εκλογική, για να γίνει παρονομαστής των προσωπικών μας ανησυχιών και «σπίτι» των συλλογικών μας διεκδικήσεων. Για να μην χαρίζουμε καθημερινές αυτοδυναμίες αλλά να τις σπάμε στην πράξη. Γιατί έχουμε βαρεθεί τα πανηγύρια και θέλουμε να βαδίσουμε σε ένα συλλογικό δρόμο ενάντια στην ανασφάλεια των ημερών.

‘Την άνοιξη αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις’