ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΚΥΡΗΞΗ

Στις 13 του Μάη στηρίζουμε/συμμετέχουμε
Α.Ε.Π.-Ε.Α.Α.Κ.

Θα… θα… θα… θα φέρουνε και θάλασσα.
Κι εμείς την Τρικυμία!!

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΚΥΡΗΞΗ 2009

Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο, θα ήταν παράνομες.

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ήρθε η ώρα των φοιτητικών εκλογών. Όπως σε όλα τα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας έτσι και στο Πα.Μακ. ο φοιτητής καλείται να επιλέξει τον πολιτικό χώρο που τον εκφράζει. Βάσει των αποτελεσμάτων των φοιτητικών εκλογών ορίζονται εκπρόσωποι στο διοικητικό συμβούλιο (Δ.Σ.) του συλλόγου φοιτητών (Σ.Φ.) και στα όργανα συνδιοίκησης (συνελεύσεις τμημάτων, σύγκλητος).
Η θέση μας για τα Δ.Σ. : ο ρόλος των δ.σ. είναι να καλούν Γενικές Συνελεύσεις (Γ.Σ.) ώστε να παίρνονται αποφάσεις για θέματα που μας αφορούν. Σε περιπτώσεις που η διεξαγωγή γ.σ. συναντά αντικειμενικές δυσκολίες το δ.σ. πρέπει να αποφασίζει με σεβασμό στην κατάσταση που έχουν διαμορφώσει προηγούμενες συνελεύσεις και σε καμία περίπτωση να μην παίρνει αντιπαραθετικές αποφάσεις. Τέλος οι συνεδριάσεις των δ.σ. πρέπει να είναι ανοιχτές, δηλ. να μπορεί να τα παρακολουθήσει ο καθένας, ώστε η πολιτική αντιπαράθεση που γίνεται εντός αυτών να υπόκειται σε κριτική.
Η θέση μας για τα όργανα συνδιοίκησης : συμπυκνώνεται στο τρίπτυχο εντός, εκτός κι ενάντια. Τα όργανα αυτά αποφασίζουν για τη λειτουργία των σχολών και του πανεπιστημίου. Αποτελούνται από καθηγητές και εκπροσώπους των φοιτητών. Θεωρούμε ότι τα όργανα αυτά αποτελούν το φερέφωνο της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εκφράσουν τα συμφέροντα των φοιτητών. Βάσει αυτής της λογικής είμαστε εντός για να ξέρουμε τι μέτρα θέλουν να εφαρμόσουν και να σχεδιάζουμε τη δράση μας, εκτός γιατί δεν ψηφίζουμε, αλλά μέσω μαζικών παραστάσεων των ίδιων των φοιτητών πιέζουμε ώστε οι αποφάσεις που παίρνονται να επιβάλλονται από αυτούς, ενάντια γιατί θέλουμε ο έλεγχος των ιδρυμάτων να γίνεται από γενικές συνελεύσεις φοιτητών, εργαζόμενων, καθηγητών.
Τέλος θεωρούμε ότι οι εκλογές πρέπει να αποτυπώνουν πολιτικούς συσχετισμούς και όχι προσωπικές συμπάθειες γι αυτό και δεν ψηφίζουμε πρόσωπα αλλά ρίχνουμε ασταύρωτα ψηφοδέλτια.

ΣΥΓΚΥΡΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές διεξάγονται υπό το πρίσμα δύο γεγονότων που επικαθορίζουν τις πολιτικές εξελίξεις, της οικονομικής κρίσης και της νεολαιίστικης εξέγερσης του Δεκέμβρη.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση, δομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, αποτέλεσμα της απληστίας των καπιταλιστών για όλο και μεγαλύτερη συσσώρευση κεφαλαίου, φέρνει την υπολειτουργία και το κλείσιμο μιας σειράς από επιχειρήσεις. Η Ε.Ε., το ελληνικό κράτος με τα μεγάλα κόμματα Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ προκειμένου να σώσουν ότι μπορέσουν από την χασούρα του κεφαλαίου κάνουν κάθε προσπάθεια να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των χαμηλών τάξεων. Προχωρούν λοιπόν σε μία σειρά από νέα μέτρα λιτότητας, στη νομιμοποίηση και διεύρυνση της ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας, στη μείωση του ωραρίου με παράλληλη μείωση αποδοχών, στη χρηματοδότηση των τραπεζικών κολοσσών από τα λεφτά του ελληνικού λαού. Στην όλο και πιο έντονη εκμετάλλευση.
Ο Δεκέμβρης του 2008, συνέχεια των πρότερων φοιτητικών και μαθητικών κινητοποιήσεων αλλά και προάγγελος του τι πρόκειται να ακολουθήσει όσο βαθαίνει η κρίση. Αποτέλεσε το γεγονός, που με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, αμφισβήτησε τη ζωή που μας επιβάλλουν, τα μέτρα σε εκπαίδευση κι εργασία, την αβέβαιη και δυσοίωνη προοπτική που μας καθιστά την πρώτη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Το ελληνικό κράτος σπεύδει να θωρακιστεί απέναντι στο κίνημα. Γι αυτό στοχοποιεί και καταπατά το άσυλο, ιδρύει νέες αστυνομικές μονάδες, διευρύνει τη χρήση των καμερο-χαφιέδων, χτυπάει την ελευθερία του λόγου, ποινικοποιεί μέχρι και την ένδυση. Θέλει να κάμψει τις λαϊκές αντιστάσεις.
Μέσα σε αυτό το τοπίο κρίνονται οι πολιτικές δυνάμεις, οι φοιτητικές παρατάξεις.
ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και ΠΑΣΠ : φοιτητικές παρατάξεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ αντίστοιχα. Μέσα από πάρτι, σημειώσεις, εκδρομές και με το βλέμμα στις κάλπες προσπαθούν να εξασφαλίσουν την εφαρμογή της κυρίαρχης πολιτικής. Στήριζαν και στηρίζουν τις μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση (νόμος-πλαίσιο, αξιολόγηση, ιδιωτικά πανεπιστήμια-Κ.Ε.Σ.) που απαξιώνουν τα πτυχία μας, συναινούν στην αντεργατική επίθεση, είναι συνυπεύθυνοι για την αστυνομοκρατία και την περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Ειδικότερα στο Πα.Μακ., η ΔΑΠ έχοντας την αυτοδυναμία και σε συνδιασμό με την απραξία-συναίνεση της ΠΑΣΠ μπλοκάρει τη διεξαγωγή συνελεύσεων, ώστε οι φοιτητές να μην πάρουν αποφάσεις προάσπισης των συμφερόντων τους. Γι αυτό το λόγο οι εκλογές στο Πα.Μακ. έχουν βαρύνουσα σημασία, καθώς το αποτέλεσμα τους κρίνει σε μεγάλο βαθμό το ζωντάνεμα των πραγματικά δημοκρατικών συλλογικών διαδικασιών (Γ.Σ.).
ΠΚΣ : φοιτητική παράταξη του ΚΚΕ. Θα ήμασταν άδικοι αν δεν αναγνωρίζαμε το συνεπή λόγο της ΠΚΣ ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική. Θα ήμασταν όμως τυφλοί αν δεν αναγνωρίζαμε την καταφανή αναντιστοιχία λόγου και πράξης που την χαρακτηρίζει, την άσφαιρη τελικά πολιτική της τακτική. Σε καιρό οικονομικής κρίσης το μόνο που λέει είναι ‘’ κάντε υπομονή κι ενισχύστε το κόμμα``. Όταν το Δεκέμβρη η νεολαία ήταν στο δρόμο όχι μόνο στάθηκε εκτός (απουσίαζε από Γ.Σ.) και πήγε εκδρομή στο Μπάνσκο εν μέσω κινητοποιήσεων αλλά την κατήγγειλε κιόλας, κάνοντας έτσι πλάτες στην κυβέρνηση. Εν ολίγοις είναι μια δύναμη που έχει αποδείξει ότι δεν στηρίζει τους συλλογικούς αγώνες, το μόνο δηλαδή όπλο που έχουμε για να διεκδικούμε και να κερδίζουμε.
ΑΡΕΝ : φοιτητική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ. Μια δύναμη που έχει στηρίξει το κίνημα και αποτελεί έναν εν δυνάμει σύμμαχό μας στο Πα.Μακ. αλλά παράλληλα έχει δείξει και τα όρια της πολιτικής λογικής που εκφράζει. Τα έχει δείξει με τη συνδιαχειριστική λογική των μέτρων που προτείνει για την κρίση, με το κάλεσμα μελών του για εφαρμογή κομματιών της αναδιάρθρωσης, με την αντιπαραθετική δράση από το συντονικό γενικών συνελεύσεων τον Δεκέμβρη- Γενάρη. Ο αντιπολιτευτικός της λόγος γκρεμίζεται σε επιλογές συναίνεσης και νομιμοφροσύνης σε κρίσιμες καμπές του κινήματος( μη πραγματοποίηση πορείας στις 10/12, δηλώσεις Κουβέλη για άσυλο). Τελικά φαίνεται ότι γι αυτούς τα κινήματα και ο διακαής πόθος για «ενότητα» είναι μονάχα ευκαιρία για άντληση ψήφων. Γι αυτούς το παιχνίδι παίζεται στα επικοινωνιακά τρικ των Αλαβάνου και Τσίπρα.
Αποχή/Άκυρο: εκδήλωση αντίδρασης στην υπάρχουσα κατάσταση, αλλά ουσιαστικά συμβολή στη διατήρηση και αύξηση της αυθαιρεσίας των καθεστωτικών παρατάξεων (ΔΑΠ-αυτοδυναμία).

Η θέση μας

Στα συλλογικά προβλήματα δεν χωράνε ατομικές λύσεις.
Στην ολομέτωπη επίθεση των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, στη λογικές ‘’ στηρίξου πάνω μου`` της ΠΚΣ, αντιπροτάσσουμε το μαζικό συλλογικό αγώνα για την υπεράσπιση των συμφερόντων μας. Αυτό το δρόμο ακολουθούμε στα μικρά και μεγάλα ζητήματα του πανεπιστημίου. Από την υπεράσπιση του άδικα διαγραφθέντα συμφοιτητή μας Γ.Δ., το αίτημα για δημόσια και δωρεάν σίτιση, στις μαζικές παραστάσεις ενάντια στη λίστα συγγραμμάτων, την οκτάωρη πολιορκία των συγκλητικών ενάντια στη λειτουργία του πανεπιστημίου με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, τις μαζικές παραστάσεις ενάντια σε νόμο πλαίσιο και αξιολόγηση . Αυτός είναι ο δρόμος με τον οποίο το φοιτητικό κίνημα το 2006 και 2007 έβαλε φραγμό στα κυβερνητικά σχέδια, ακύρωσε την αναθεώρηση του άρθρου 16. Αυτός είναι ο δρόμος που μετασχημάτισε το Δεκέμβρη από αυθόρμητη αντίδραση σε στοχευμένο κίνημα ενάντια στην κυβέρνηση και την κυρίαρχη πολιτική. Σε αυτόν το δρόμο πρέπει να βαδίσουμε για να αποκρούσουμε την επίθεση που μας ετοιμάζουν από δω κι εμπρός με πρόσχημα την κρίση. Αυτός είναι ο δρόμος για να υποχωρήσουν κάτω από την πίεση των διεκδικήσεων μας, για τις σύγχρονες ανάγκες και δικαιώματα.
Για την υπηρέτηση αυτών των σκοπών εμμένουμε στην ανάγκη ανατροπής της υπάρχουσας κατάστασης. Γι αυτό ζητάμε την στήριξη σας και με την ψήφο και με την εγγραφή σας στο ανοιχτό ψηφοδέλτιο αγώνα της
Αριστερής Ενωτικής Παρέμβασης ΕΑΑΚ . Όπως και την παρουσία όλων στη καταμέτρηση για τη διασφάλιση της δημοκρατικότητας της διαδικασίας.
Σε αυτές τις εκλογές να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα για το τι περιμένει όσους θέλουν να τσακίσουν τις ζωές μας.

Χρειάζονται πολλά τον κόσμο για ν΄ αλλάξεις:
Οργή κι επιμονή. Γνώση κι αγανάκτηση.
Γρήγορη απόφαση, στόχαση βαθιά.
Ψυχρή υπομονή κι ατελείωτη καρτερία.
Κατανόηση της λεπτομέρειας
και κατανόηση του συνόλου.
Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί
να μας μάθει πώς την πραγματικότητα ν΄ αλλάζουμε.