Μα τι έμεινε πίσω;
Και ξάφνου επιστροφή στην πραγματικότητα . Για να μπεις στο αμφιθέατρο δεν χρειάζεται να προσπεράσεις μια ζούγκλα από αφίσες. Δεν ηχούν τα τύμπανα της …«αυτοδυναμίας», τα τραπεζάκια των παρατάξεων μοιάζουν πιο άδεια, τα χαλιά τα μαζέψανε- ήρθαν και οι ζέστες. Ω ναι! Οι φοιτητικές εκλογές τέλειωσαν! Έτσι λοιπόν βασικό ερώτημα αποτελεί το τι «γεύση» άφησε αυτή η εκλογική αναμέτρηση. Από τη μια αφήνει εικόνες εκλογικού πανηγυριού, αφήνει τον αντίλαλο εκείνων των φοιτητών που έβριζαν για το μέχρι που θα φτάσει η αφισοκόλληση, αφήνει αναμνήσεις για το μέχρι που μπορεί να πάει η ΔΑΠίτισσα τον ψηφοφόρο για να τον σιγουρέψει..(μέχρι το παραβάν σωστά!) . Αφήνει την εντύπωση πως ένας μηχανισμός που δουλεύει ασταμάτητα από τις εγγραφές μέχρι τις εκλογές, βασιζόμενος στα πάρτυ, στις σημειώσεις, στην «προσφορά» παρέας -μα σπανίως στην πολιτική ζύμωση- μπορεί να παράγει ακόμη «αυτοδυναμίες». Αφήνει τις χειρότερες, τουλάχιστον όσον αφορά τη διοργάνωση της ημέρας διεξαγωγής τους, φοιτητικές εκλ...